Naar de Christmas Factory

Maandag 21 december

En alweer was ik vroeg op … 6.00 uur dit keer. Toch last van het tijdsverschil waarschijnlijk. Maar er is genoeg te doen, beetje internetten, TV kijken, lezen, puzzelen. Om een uur of 8 kwamen René en Lennart ook uit bed, de meiden wat later maar niet al te laat want we gingen op stap: naar de Christmas Factory in Marshalls Creek. Dat hadden we in één van de folders zien staan die hier in het huisje liggen.

Nadat René de auto sneeuw- en ijsvrij had gemaakt zijn hij en ik naar de receptie gereden om daar te melden dat onze koffers afgeleverd zouden kunnen worden.De dame daar was erg vriendelijk en meelevend, dat we nog steeds geen bagage hadden. Vinden wij inderdaad ook niet leuk. Ze noteerde ons nummer en de koffers kunnen daar afgeleverd worden, dan zou iemand van Security ze wel bij ons huisje brengen, geen probleem. Wij weer terug naar ons huisje via de toeristische route door het vakantiepark. We hebben herten gezien! De kids waren ook klaar ondertussen.

Uiteindelijk het hele spul in de auto en op stap. Toen we een eindje op weg waren bleek dat we wel een paar kaarten van de omgeving bij ons hadden maar net niet de informatie over de Christmas Factory. Maar geen punt, wij redden ons wel. Bij Stroudsburg (die plaats hadden we wel onthouden) van de autoweg af en daar wat rondgereden. Op een gegeven moment stond er een bordje met ‘Christmas Village’ en daar zijn we maar heen gereden. Dat bleek een heel bijzonder kerstdorpje te zijn, neergezet en samengesteld door de plaatselijke brandweer. Treintjes, draaimolentjes met Winnie the Pooh en Goofy erin. Apart. Zie de foto’s gemaakt door Anouk en mij want de anderen wilden er niet eens voor uit de auto komen. Ook nog een mooie waterval gezien en gefotografeerd! Maar ja het was niet de Christmas Factory waarnaar we op zoek waren. Dus maar even de weg gevraagd. We werden weer erg vriendelijk geholpen.

Uiteindelijk zijn we in de plaats Marshalls Creek gekomen en daar was dan de Christmas Factory. Een loods buiten de stad met een grote parkeerplaats (waarschijnlijk is het daar soms erg druk?) met 4 auto’s erop. De winkel was verder wel wat ik ervan verwachtte: kitsch kitsch kitsch. Geweldig. Vooral veel gekleurde kerstbomen: lichtblauw, gifgroen, rose, wit. Maar ook thema-bomen: Elvis Presley, speelkaarten, bloemen. En zo’n boom (zonder versiering) kost dan 300 dollar! De versiering in alle soorten en maten. We hebben er ook nog wat gekocht: een mini-boompje (gewoon groen hoor) met daarbij lichtjes en balletjes. En kaarsjes. Nog een beetje meer kerstsfeer in ons huisje (Frank & Cindy hadden ook al wat kerstartikelen neergezet/neergehangen). En ja Anouk nu schrijf ik het goed: FRANK & CINDY haha.

Na deze bijzondere ervaring weer in de auto en terug naar het huisje, maar onderweg zouden we nog wel boodschappen doen bij één van de supermarkten in de omgeving van ons vakantiepark. Bij toeval (we moesten ergens linksaf slaan richting Pocomon Mt. en dat deden we te vroeg) kwamen we al eerder op een parkeerplaats van een supermarkt terecht: Weis. Ook goed, wij zijn erg flexibel. Voor drie dagen boodschappen ingeslagen. Pizza’s, groente en gehakt (voor Nederlandse gehaktballen), pannenkoekmeel en hot wings. Ze hadden daar ook veel taarten en gebak liggen, dat zag er allemaal erg lekker uit! Gaan we voor kerst iets van kopen. We hadden honger dus allemaal wat lekkers uitgezocht om na het winkelen even op te eten: de heren en Leonor een donut, Anouk een kersenflap en ik een blueberry muffin. Eerst maar eens langs de kassa waar ik een heel gesprek had met een mevrouw die wilde weten waar we vandaan kwamen en ons ‘merry christmas’ wenste en vervolgens vroeg hoe je dat in het Nederlands zegt. Meteen toen we uit de winkel kwamen de lekkernijen gepakt en opgegeten. Een vrouw die aan kwam lopen vond dat erg grappig en riep: “So there’s a donutparty going on here!” waarop wij natuurlijk wel moesten lachen. We aten trouwens rustig door. Het smaakte allemaal goed.

Wat wel vreemd is in dit land: je kunt geen wijn kopen in de supermarkten, daarvoor moet je naar een aparte winkel, de liquor store. En die was er niet in de buurt van deze supermarkt. Niet erg want Frank & Cindy hadden ons bij alle informatie ook gemeld waar die winkel wel te vinden is, aardig in de buurt van ons vakantiepark.

Op de terugweg zijn we nog even verkeerd gereden maar al met al was het een prachtige route via Cresco, Pocono Mountain, Pocono Pines. Allemaal skigebied dus tamelijk bergachtig. Mooie kronkelweggetjes, leuk om te rijden. Mooie witte wereld. Onderweg van die typische Amerikaanse huizen (hout, veranda, vrijstaand, Amerikaanse vlag erbij) gezien, veel grote reclameborden langs de weg. Net zoals in de films.

Zoals aangekondigd, nog een stop gemaakt bij de liquor store. Lennart bleef daar in de auto zitten maar de rest van het gezelschap liep smachtend naar alcohol de winkel binnen. Niet zo handig bleek later... Genoeg keuze dus we hadden wel even tijd nodig. Uiteindelijk met de nodige flessen bij de kassa om af te rekenen. Maar ja we zitten in Amerika, en ook nog in de strenge staat Pennsylvania. Dus vroeg de kassadame naar de ID-s van de meisjes. Die hadden ze niet bij zich – lagen in de auto. Handig … Ik probeerde ons er nog uit te redden door aan te geven dat zij niks kochten, dat wij dat deden. Maakte niet uit. Klopte eigenlijk ook niet want de Malibu werd toch echt niet voor René en mij aangeschaft. Nou ja. Toen moesten René en ik onze ID laten zien. Omdat we er zo jong uitzien??? René denkt van wel. Ik weet wel beter. Toen was alles oke. We kregen de drank mee in bruine papieren zakken (ja echt!).

Na nog een korte rit kwamen we weer in ons huisje aan. Boodschappen uitgepakt en even uitgerust. Niemand had zin om eten te koken dus we besloten pizza te eten. Gelukkig wilde Leonor het pizza bakken op zich nemen. Voortreffelijk gedaan! Echt Amerikaans, met z’n allen voor de TV met bord op schoot (waar ken ik dat toch van??). Na het eten hebben de dames weer veel plezier gehad achter hun laptops (zo’n vertrouwd geluid, dat gegiechel en gelach!).

Ondertussen hebben we natuurlijk regelmatig op de site Delta.com gekeken om te controleren waar onze koffers zijn. Lijkt goed te gaan: 1 is (nog steeds) onderweg naar ons huisje, de rest is op vliegveld Pittsburgh aangeland.
Lennart en ik zijn erg op tijd naar bed gegaan, René wat later, en de meiden het laatst: die hebben naar ‘It’ gekeken.

Veel liefs van ons allemaal!