Regen, rendieren en amethist

We hadden grootse plannen voor vandaag maar moesten die wat bijstellen: het weer zat (‘s ochtends) niet mee. Maar eerst het ontbijt. Dat was prima. Een uitgebreid buffet met veel soorten brood, vooral ook veel volkoren/roggebrood, heerlijk! Ook nog yoghurt, melk, cruesli en allerlei zaden en granen om zelf muesli samen te stellen, en een soort bessencompote. Verder nog pap (roggebrij?). Daar heb ik (Annette) mij nog niet aan gewaagd, misschien morgen.
Het weer was niet geweldig, het regende al iets. Toch maar op stap gegaan: met de auto naar Pyhä, een plaats 25 km verderop. Onderweg zagen we al de afslag naar de rendierfarm waar we ook heen wilden en de afslag naar de amethistmijn die ook op ons programma stond. Maar eerst Pyhä. Dat bleek – eigenlijk net zoals Luosto – vooral een wintersportoord te zijn, met een enkel woonhuis, vooral hotels en in Pyhä dan nog een winkelcentrum met supermarkt K, sportbar, informatiecentrum en benzinepomp. Daar even rondgewandeld. Interessante informatieborden over deze omgeving bekeken en daar weer wat ideeën opgedaan voor een wandeling. Wat boodschappen gedaan (broodjes + kaas voor de lunch, wat drinken, chocola, dvd en … anti-muggen-spul).
Toen we de supermarkt uitkwamen regende het erg hard... Snel de auto in. Eerst maar wat gegeten en daarna en op weg naar de rendierfarm. Zodra we de afslag daar hadden genomen en dus van de hoofdweg afgingen, kwamen we op een onverharde weg terecht, in nog steeds stromende regen. Uiteindelijk kwamen we bij de rendierfarm. Het zag er troosteloos uit en omdat het nog steeds regende hadden we eigenlijk geen zin om in die weilanden tussen die beesten te gaan lopen (dat was nl. de bedoeling; ze zijn tam en je krijgt voer mee, dan komen ze bij je). Dus we hebben ons plan gewijzigd en besloten om naar het hotel terug te gaan, daar wat te eten en zodra het droog zou zijn, naar de mijn te gaan.
Een verrassing: toen we vlak bij ons hotel waren zagen we een rendier op de weg! Snel een foto gemaakt. Er bleken er nog een paar te lopen … Bijzonder. We hadden gisteren ook al rendieren gezien, maar dat was onderweg toen we 80 km per uur reden; we hadden toen geen tijd om een fototoestel te pakken. Nu wel dus.
Nadat we in het hotel onze broodjes hadden verorberd, weer op pad. Het was inmiddels droog en de zon scheen! Wat ziet de wereld er dan toch anders uit… Naar de amethistmijn gereden – althans naar de parkeerplaats. Daarvandaan moesten we nog 2,5 km lopen. Mooie wandeling, lekker weer en dankzij het vies ruikende anti-muggen-spul geen last van die zoemende beesten. Na ongeveer drie kwartier wandelen (vooral heuvel-op) kwamen we bij de toegang tot de mijn. Entree betaald en even gewacht tot het moment van de rondleiding. Alvast bijgepraat met onze gids; hij sprak goed Duits (woont hier, is een zoon van Duitse vader en Finse moeder) en vond het duidelijk prettig om met ons in deze taal te praten. We kregen een privé-rondleiding van hem, want verder waren er geen belangstellenden, behalve een Franse dame maar die kreeg een rondleiding in het Engels van een andere gids. Na een boeiende inleiding over het ontstaan van de amethist en de vindplaatsen, mochten we zelf gaan graven … We hebben een paar mooie steentjes gevonden (zie foto). Inspannend werkje. De gids heeft ons overigens wel wat geholpen, want het valt niet mee om in het zand en tussen al die stenen de amethisten te vinden. Moe maar voldaan daalden we de trap vanaf de mijn weer af, waarna we de 2,5 kilometer naar de parkeerplaats terugwandelden. Nog steeds heerlijk weer; in de zon was het zelfs warm!
Terug in het hotel opgefrist, omgekleed, even contact met het thuisfront en daarna aan het diner. René at witvis uit Inari (een groot meer, ligt nog noordelijker dan waar wij nu zitten) met nieuwe aardappels, Annette at een hamburger van rendiervlees. Smaakte weer goed! Daarna terug naar de kamer, DVD kijken (René) en dagboek bijwerken (Annette).