Weer terug in Finland

Om 10.00 uur Noorse tijd reden we weg uit Tromso. Dat had ook iets eerder gekund, maar we hadden wat problemen in de parkeergarage … Bij het uitchecken hadden we toch maar gevraagd hoe dat nu zat met die parkeerkaart die we via het hotel hadden aangeschaft (130 kronen). Dat bleek dus een kaart voor één etmaal te zijn en omdat wij twee nachten in het hotel waren geweest en de auto dus ook langer in die parkeergarage had gestaan, moesten we meer betalen. Dat kon alleen bij de automaat in de parkeergarage betalen. Lekker handig. Wij met al onze bagage erheen (lukte net, een paar honderd meter). Daar troffen we één van de reisgenoten die wanhopig bij de slagboom stond want hij kwam er niet uit; hem was dit allemaal niet verteld en hij had niet genoeg geld bij zich. René, hulpvaardig als hij is, gooide al ons kleingeld in de automaat en daarmee kon de reisgenoot met zijn auto de garage verlaten. Helaas ontdekten we toen pas dat je bij deze automaat niet (meer) kunt pinnen … dus toen hadden wij geen geld meer om de resterende 80 kronen te betalen. Lekker handig. Reisgenoot met de auto de garage uit, naar het hotel, waar zijn vrouw met de koffers stond te wachten. Intussen was reisgenoot Leo ook al langs gekomen. Hij had net voldoende geld om zijn eigen kaartje te betalen; niet genoeg dus om ons te helpen. Maar gelukkig, na enige tijd kwam de eerste reisgenoot terug; hij had bij de receptie geld gewisseld en kon ons zo weer uit de brand helpen. Wat een toestand.
Dus, eindelijk onderweg. Eerst weer een stukje noordelijk, richting Alta (de zogeheten Noorderlichtroute), en bij Skibotn naar het zuidwesten richting Muonio in Finland, onze bestemming voor vandaag. Best een lange reis; ongeveer 350 km. Bij Kilpisjärvi zijn we Finland weer in gereden en vervolgens hebben we een heel stuk langs de rivier de Tornio gereden, dat is de Fins-Zweedse grens. Een heel ander landschap dan aan de Noorse kust, veel bomen en minder bergachtig. Het weer was niet zo geweldig, het regende zo nu en dan. Dus weinig gestopt, ook al omdat onze vrienden de muggen al hadden geroken dat wij weer in het land waren en meteen op ons af kwamen zodra we uit de auto stapten.
Om 16.30 uur Finse tijd arriveerden we in Lapland hotel Pallas in Pallastunturi, midden in een natuurpark. Voor de deur van het hotel had zich een kudde rendieren verzameld; een leuk welkom! De dame achter de receptie vertelde dat de dieren daar graag komen, omdat ze dan minder last hebben van de muggen en ze daar wat schaduw hebben.
Dit hotel is het oudste hotel van Lapland en, zoals eigenlijk de meeste hotels, erg gericht op wintersport. Maar in de zomer is er voor wandelaars ook genoeg te beleven; het is een prachtige omgeving en er zijn veel routes uitgezet. Het is een tamelijk klein en gemoedelijk hotel, met een persoonlijke benadering. Heel plezierig. Een klein nadeel: ze hebben geen internet – vandaar dat dit verslag wat later kwam.
Omdat er een bus vol Zwitsers net na ons was aangekomen, die om 19.00 uur zouden gaan eten, zijn wij om 20.00 uur aan het diner gegaan. De Limburgse reisgenoten (die van de parkeergarage) kwamen bij ons zitten. We hebben heel gezellig gekletst en dat was maar goed ook, want na enige tijd bleek dat onze bestelling zoek was geraakt … wij kregen ons eten pas om 21.30 uur. Het was wel erg lekker! Ter compensatie werd ons een drankje aangeboden, dat is dan wel weer aardig.