The Icefield Parkway - van Banff naar Jasper

Vroeg opgestaan, want we hadden een lange en heel bijzondere reis voor de boeg: de rit van Banff naar Jasper, via de Icefield Parkway. De beschrijving in onze reisgids: een van 's werelds mooiste highways. Deze highway leidt u dwars door de witgetopte bergen van de Canadian Rockies. Hij opent ongekend mooie bergvista's, gletsjers, schokkend blauwe meren, wieden met een diversiteit aan natuurlijke bloemen, en dieren als grizzly beren en elanden.
Na het eenvoudige ontbijt vertrokken we om 08.30 uur uit ons hotel in Banff. Eerst 50 km rijden naar Lake Louise: een van de meest gefotografeerde meren in Canada. Toen we daar aankwamen werd het al druk, terwijl we best vroeg waren. Gelukkig maar want het werd al snel nog drukker. Wel een heel erg mooi meer, prachtig gelegen tussen de bergen. Het water is prachtig van kleur: azuurblauw. Er lopen wandelpaden om het meer, maar we hadden eigenlijk geen zin om tussen de massa's toeristen langs het meer te schuifelen, dus we zijn verder gegaan. Nog wel even een kijkje genomen in het hotel dat aan het meer staat: het Chateau Lake Louise. Indrukwekkend interieur.
Een paar kilometer vanaf Lake Louise begon dan de Icefield Parkway. We waren niet de enigen die deze route gingen rijden ... Dat merkten we vooral bij de verschillende stops, je komt dezelfde mensen tegen en je komt in ieder geval een heleboel andere mensen tegen. De stops zijn steeds heel mooie plekken: prachtige uitzichten, mooie wandelroutes, soms een restaurant ... De wandelroutes zijn wel wat bedrieglijk. Er wordt in de beschrijving al snel gesproken over een ten-minute-walk, die is toch vaak wat langer. En als erbij staat dat de tocht soms 'steep' is dan zitten er ook echt hele steile paden in ... Toch zie je allerlei mensen die wandelingen doen. Meest bijzondere vonden we een groep gepensioneerde Harley-Davidson-rijders (we hadden de motoren al zien staan op een van de parkeerplaatsen) met in hun groep een oma van vast wel 70 jaar, slecht ter been. Ze werd ondersteund door de stoere (ook niet meer zo jonge) andere motorrijders.
We zijn niet overal gestopt - je moet een keuze maken vonden we. Bovendien was het al weer erg warm, tegen de 30 graden, en de wandelingen waren dus ook niet altijd even ontspannen ... Maar o wat was het allemaal prachtig. Wat een vergezichten, wat een prachtige natuur, wat bijzonder om hier te zijn.
Bijvoorbeeld Peyto Lake / Bow Summit. Schitterend uitzicht over het Peyto Lake. Een steep climb! Of Mistaya Canyon, waar je langs de canyon loopt en in de diepte een wild stromende rivier met verschillende watervallen ziet. En dan zomaar even op een parkeerplaats stoppen voor een prachtig panorama met in de verte besneeuwde bergtoppen. Bij de Columbia Icefields hebben we een wat langere stop ingelast voor koffie en toiletbezoek. Dat punt was het toppunt van massatoerisme: een parkeerplaats vol auto's en campers, en een aparte parkeerplaats voor bussen. Een overvol restaurant en een lange rij met belangstellenden voor de Glacier Express: je maakt dan een tocht over de gletsjer met een speciale 'snowcoach'. Dat hebben wij maar overgeslagen; hadden we op Sicilië op de Etna al gedaan. De gletsjer konden we trouwens wel mooi zien vanaf het terras van het restaurant, en die aanblik was ook al erg mooi.
Tenslotte hebben we de Sunwapta Waterfalls bekeken. Mooi mooi. Wat trouwens opvalt is dat er mooie paden zijn aangelegd naar de verschillende 'attracties', waar nodig hekken neergezet (vaak erg steile hellingen) en alles is goed onderhouden. En er ligt haast geen rommel, ondanks de waarschijnlijk duizenden bezoekers per dag!
Om 16.00 uur waren we nog onderweg, en daarom vanuit de auto geprobeerd Lennart te bellen want op dat moment was het in Nederland 00.00 uur op 31 juli: zijn verjaardag. Helaas nam hij niet op ;-( Zit je dan als ouders met je goede gedrag.
Om 17.00 uur kwamen we aan in Jasper. Eerst de tank maar volgegooid. Blijft erg prettig dat de benzine hier niet duur is! Dankzij de TomTom (die we tot nu toe eigenlijk niet nodig hadden, omdat er maar een weg is van Lake Louise naar Jasper) vonden we ons hotel al snel. De Lobstick Lodge. Wat gedateerd (veel bruin) maar ook weer typisch Canadees. Een grote kamer: een zitkamer met bankje en eettafel, en een keukentje, en een aparte slaapkamer. Aan de voorkant, mooi uitzicht op de bergen. Klein minpuntje: geen airconditioning. Het was dus erg warm in de kamer. Ramen kunnen open maar ja als het buiten nog steeds 33 graden is ...
Gegeten in de Skyline Lounge. Niet op het balkon gezeten, daar was het ons nog te warm, maar binnen, waar wel airco was. Glaasje wijn en glas bier erbij, helemaal prima.