Walvissen, zeehonden, zeeotters en reuzenbomen

Op tijd eruit want een bijzonder evenement vanmorgen: de Whale Watching tour! Om twintig voor negen meldden wij ons paraat bij Jamies Whale Watching. Een van de medewerksters legde ons van alles uit en gaf ons de charmant ogende rode pakken die we aan moesten trekken. We hadden al de instructie gekregen dat we in ieder geval warme kleding aan moesten doen - en dat hadden we natuurlijk gedaan, voor het eerst weer een lange broek aan - en daaroverheen kwam dus een soort dik en zwaar regenpak met ingebouwd zwemvest. Met z'n twaalven liepen we naar de zodiac-boot waar onze schipper Chris al stond te wachten. Gelukkig zaten er gewone bankjes in die boot, ik had me al afgevraagd of we nu allemaal op die randen moesten zitten ;-) Na enige veiligheidsinstructies (als je zelf overboord zou slaan, niet goed zou worden, of als de schipper iets zou overkomen) konden we op pad. Het was ge-wel-dig! Alleen al het varen in zo'n snelle boot, eerst rustig maar zodra we wat verder uit de haven waren, lekker hard ... Geen moment bang dat we eruit zouden vallen, voelt allemaal heel veilig. Onderweg vertelde schipper Chris iets over de dieren die we zagen: een reiger, zeehonden, zeeleeuwen. Al vrij snel zagen we de zeehondjes liggen. Na een half uur varen - de zee leek rustig, maar we klapten lekker tegen de golven, mooie ervaring! - ging de boot wat langzamer, want we waren bij een plek waar ze gisteren een walvis hadden gespot. Chris legde ons uit waar we op moesten letten: de 'spruce', de uitademing van de walvis als hij aan de oppervlakte komt. En die zagen we! Steeds twee of drie keer, dan verdween de walvis weer ongeveer 5 minuten onder water. En na enige tijd en geduldig wachten (en een boel foto's met alleen maar zee), zagen we zijn staart een paar keer, en een deel van zijn rug. Mooie ervaring! Inmiddels waren er trouwens drie boten van andere bedrijfjes bij ons in de buurt komen liggen, ze waarschuwen elkaar als ze een walvis hebben gespot. Hierna nog een heel eind gevaren, en toen dus de zeeleeuwen gezien - zo noemen wij ze maar, grote dieren, zeker twee meter lang, lagen lekker op een rots. Ook schijnen onze schipper en een van onze mede-passagiers een wolf gezien te hebben op weer het vasteland, maar die hebben wij niet kunnen ontdekken.
Na ongeveer 2 1/2 uur varen kwamen we weer in de haven terug. Een heel bijzondere ervaring rijker!
's Middags zijn we het Pacific Rim National Park ingereden. Lange broek maar aangehouden en een vest mee, want het zou maar 17 graden worden en het voelde inderdaad lang zo warm niet als wat we de rest van de vakantie gewend waren.
In dit National Park hebben we de Rain Forest Trail gelopen: aan weerszijden van de doorgaande weg is een pad van 1 km uitgezet door het regenwoud. Beide paden hebben we gelopen; boeiend, mooi, en al weer indrukwekkend. Het is een pad bestaande uit vlonders en trappetjes. Moet ook wel want de grond is drassig. Je wordt heel mooi langs de gigantisch grote bomen geleid; soms dwars door een boom ... Klinkt raar maar als een van deze reuzenbomen omvalt dan groeit er op onder en in deze boom weer allerlei nieuw leven. Men heeft bescheiden ingegrepen in de natuur door zo'n dode boom door te zagen zodat je van dichtbij kunt zien hoe dat eruit ziet.
Na deze trails zijn we naar Long Beach gereden, even verderop ook in het Park. Lekker een tijdje op het strand gezeten. Er werd gezwommen en er was gesurfd, kennelijk waren de golven daar nu niet meer geschikt voor. Apart was dat er mist op kwam zetten, vanuit de zee (Atlantische Oceaan dus). De badgasten werden er niet anders van.
Daarna zijn we naar Radar Hill gereden (al deze plaatsen trouwens goed bereikbaar via de doorgaande weg Pacific Rim Highway). Dat is een vroegere radarpost, van tijdens de koude oorlog. Destijds ook een uitkijkpost maar inmiddels zijn de bomen eromheen zo gegroeid dat er nog weinig uit te kijken valt - bovendien was de mist ook hier gekomen en zagen we eigenlijk helemaal niets. Wel hebben we het Memorial kunnen zien bovenop deze heuvel, ter nagedachtenis aan de Canadese soldaten die in de Koreaanse oorlog zijn gesneuveld.
Na al deze ervaringen terug gegaan naar Tofino, daar wat te eten gehaald bij de Coop en dat op onze kamer opgepeuzeld: een geroosterde kip, nog warm, voor Rene (dat kunnen de Noord-Amerikanen wel, smaakte heerlijk zegt Rene) en een redelijk goede magnetronmaaltijd (voor 'the hungry man') voor Annette. Een glas wijn erbij. En een bakje appelmoes en later nog heerlijke druiven als toetje.
Nu het verslag dus gemaakt, foto's worden erbij gezocht en daarna nog even genieten op het balkon. Morgen weer een reisdag.