Van Smith's Cove naar Truro

Om 9.45 uur, na al weer een heerlijk ontbijt, koffers (en een enkele extra tas) in de auto gedaan. Nog even goed gekeken naar de route, en overlegd waar we zouden stoppen en wat we echt wilden bekijken, en daarna op pad. We hebben afwisselend over de Highway en de provinciale weg gereden; ze lopen zo'n beetje evenwijdig aan elkaar. Het zou een warme dag worden, 22 - 23 graden. Blij met de auto met airco! De rit van vandaag zou vooral door de Annapolis Valley gaan: een landbouwgebied, bekend om de productie van appels, groenten en wijn.

De eerste stop was Bridgetown, volgens de reisgids een mooie plaats met karakteristieke houten huizen. Daar even rondgekeken, inderdaad mooie huizen gespot - maar die zagen we eigenlijk langs de hele route.

Verderop zijn we bij exit 15 naar de kust gereden, naar Harbourville, een klein vissersdorpje. En inderdaad, echt klein ... 10 huizen en een piepkleine haven. Wel pittoresk. De rit ernaartoe was wel spectaculair; vanuit de vallei moesten we over de 'North Mountains', meer heuvels, maar wel met flinke hellingen en zelfs een enkele haarspeldbocht.

Terug naar de hoofdweg (dit keer de provinciale weg) en verder naar Grand Pre, waar we de wijngaard van Domaine de Grand Pre zouden bekijken. We waren wat te vroeg (rondleiding was om 15.00 uur). Eerst maar eens uitgezocht waar we later zouden moeten zijn. Omdat we zin hadden in een ijsje zijn we de Welcome Winkel ingegaan (zie foto; een kruidenierswinkel zoals je die in de kleine plaatsen ziet, met een beperkt assortiment en waar je altijd vriendelijk wordt geholpen). IJsje gekocht: Rene had smaak bosbessen en Annette peanut budder (stond er echt zo!). Jammie. De vriendelijke eigenaar wees ons de weg naar de wijngaard en tipte dat we nog even naar het viewpoint moesten gaan, en ook naar het Historic Parc waar het verhaal van de deportatie van de Acadiers wordt verteld. Dat hebben we gedaan - na het nuttigen van de heerlijke ijsjes.

Eerst naar het uitzichtpunt. Op een heuvel, inderdaad een prachtig uitzicht op de omgeving: het land dat de Acadiers eeuwen geleden op de zee hebben 'veroverd' door het aanleggen van dijken, de heuvels in de vallei en de zee.

Vervolgens naar het Historic Park. Interessant om wat meer te weten over deze mensen, die hopeloos klem kwamen te zitten tussen de Engelsen en de Fransen, neutraal wilden blijven maar uiteindelijk zijn verdreven van Nova Scotia. Een film daarover bekeken, er was een expositie, over het terrein gelopen. En ook hier weer gratis toegang vanwege 'Canada 150'.

Hierna snel naar de wijngaard, waar we netjes op tijd aankwamen. Daar een leuke rondleiding gehad (zat in ons rondreispakket) en aan het eind een wijnproeverij! Leuk om te doen. 2 witte wijnen en 2 rode wijnen geproefd. Op Nova Scotia hebben ze hun eigen druivensoorten omdat er zo'n kort seizoen is waarin de druif kan groeien. De wijnen hebben dus een unieke smaak - geen Chardonnay bv. Rene vond ze wel lekker, ik niet zo ... Wat we allebei erg lekker vonden was de appellikeur met room: een soort Baileys maar dan met appel. Klinkt raar maar zooo lekker!

Verder gereden naar Truro (we hadden nog wel een broodje gegeten en wat gedronken). De wegen, die hier sowieso al niet geweldig zijn, waren zo nu en dan dramatisch slecht. Gewoon flinke gaten en kuilen in het asfalt, en de zijkanten brokkelen af. En dat terwijl je maximaal 80 of 90 km per uur mag rijden. Goed opletten dus. Ook bijzonder: we staken op enig moment de Shubenacadie rivier over: rood water! Had te maken met het rode zandsteen waar de rivier langs stroomt. Heel apart.

Om ongeveer 18.00 uur kwamen we aan bij ons hotel, Holiday Inn in Truro. Grappig, tijdens het inchecken hoorde een van de medewerksters dat we uit Groningen komen. Zij vertelde dat ze daar net was geweest, gedurende een maand, ze had daar les gehad aan de Hanzehogeschool.