Kejimkujik en meer

Een reisdag, en onderweg weer veel gezien. Om 10.00 uur vertrokken, na een eenvoudig ontbijt op onze kamer (bakje yoghurt met blauwe bessen, plak cake, alles gister gekocht bij supermarkt Sobeys). Via Bridgewater naar het National Parc met de moeilijke naam Kejimkujik gereden - de inwoners van Nova Scotia noemen het meestal 'Keji'. Eerst nog wat uitgebreider ontbeten bij 'EJ's', een restaurantje zoals je dat hier wel meer ziet: een eenvoudig gebouwtje, eenvoudige inrichting, maar lekker eten en lekkere koffie in een grote mok, die steeds wordt bijgevuld. Voldoende basis voor een stevige wandeling in het park. Wel eerst een waarschuwing van de controle: de schildpadden zijn druk aan het eieren leggen en lopen over de weg om hun bestemming te bereiken. Dat gaat niet zo snel, dus goed opletten. We hebben er 1 gezien en die was al in de berm aangeland. Wel mooi om mee te maken. Vanaf het Visitor Centre hebben we een mooie wandeling gemaakt langs de Mersey River. 2,2 km, wel veel hoogteverschil. Rivier met stroomversnellingen. We hadden regenjassen aan en kregen het best warm. Temperatuur was ongeveer 19 graden en gelukkig bleef het droog. Na deze wandeling met de auto verder het park in gereden: nog 8 km (en dan ben je nog niet helemaal aan de andere kant). Daar was een groot meer en kon je een mooi uitzicht hebben, maar het was wat mistig op het water. En het begon opeens te waaien! Toen we weer in de auto zaten ging het hard regenen. Net op tijd geweest dus met de wandeling. Doorgereden naar ons volgende overnachtingsadres, waar we rond 15.00 uur aankwamen: Harbour View Inn in Smith's Cove, vlakbij Digby. Een pension met zo'n 10 kamers, prachtig. Gebouwd in 1898, ingericht in die stijl. Aardige gastheer die ons vriendelijk ontving. Nadat we ons hadden geïnstalleerd zijn we naar Digby gereden om wat te eten. Een klein vissersplaatsje met vooral veel restaurants ... We hebben gekozen voor een Chinees wokrestaurant. Geen Chinees gezien binnen, wel vriendelijke Canadese dames die ons bedienden. We hebben lekker gegeten van het buffet. Toen we op de vraag van een van die dames aangaven dat we genoeg hadden gehad kregen we de rekening (zo gaat dat hier; geen gedoe met natafelen of een toetje. Eten op? Dan graag betalen en vertrekken). Terug in ons pension hebben we een kop koffie gedronken, en nog een uurtje op de veranda gezeten met een wijntje (Rene) en een Bailey's (Annette).