Naar Prince Edward Island

Dit verslag begint midden in de nacht, of eigenlijk nog in de avond van 27 juni. Tijdens het inchecken in Moncton tipte de receptionist (met wie we in het Duits praatten, het bleek een Duitse jongen te zijn die na een uitwisseling tijdens zijn studie niet meer uit Canada weg wilde) ons dat we vlakbij ons hotel de 'Tidal Bore' (= vloedbranding) in de Petitcodiac rivier konden zien. Want hoewel we al een paar dagen rondom de Fundy Bay verbleven, en we het extreem laag water en ook wel het hoog water hadden gezien, hadden we de getijdengolf (vanwege het grote verschil tussen hoog en laag water; ongeveer 12 meter en soms nog meer) nog niet meegemaakt. Dat konden we alsnog meemaken, want om 01.32 zou het hoog water zijn en zou de rivier weer volstromen. We hadden overdag het water in de rivier al wel zien terugtrekken, dat ging al met grote vaart. Overigens wordt dit ook wel de 'chocoladerivier' genoemd vanwege het bruine water. Dat komt dan weer door de rode kleigrond waar ijzer in zit. Maar goed, de wekker gezet en op tijd (dus veel te vroeg, al om 01.10 uur) naar de rivieroever. Bizar, daar sta je dan met je fototoestel en je slaperige hoofd. En na enige tijd in gezelschap van enkele enthousiaste muggen :-( . Maar ons wachten werd beloond! Om 01.33 klonk in de verte een geraas dat steeds dichterbij kwam. En opeens kwam daar met grote snelheid het water de bedding instromen, en inderdaad met een golf, een soort branding. Prachtig! Een heel bijzonder natuurverschijnsel dat maar op enkele plekken op aarde plaatsvindt.

Na dat nachtelijke avontuur lekker geslapen, niet eens veel langer dan anders. Nog redelijk op tijd kunnen ontbijten waarna we rond 10.00 uur wegreden bij het hotel. Via de Confederation Bridge kwamen we aan op Prince Edward Island (PEI wordt het ook wel genoemd). Na een fotomoment vlakbij de brug, waar ook nog een mooie kerk stond, naar Summerside gereden, een mooi stadje met een goed bewaard historisch centrum. Het was inmiddels 12.30 uur dus al weer tijd voor de lunch - ook omdat Annette nodig een bathroom wilde bezoeken. In een visrestaurantje aan de haven lekker gegeten: Rene fish and chips en Annette - voor het eerst in haar leven - lobster. Wel in de veilige vorm van een lobster roll, een broodje met kreeftenvlees dus niks geen gedoe. Het was lekker!

Na deze smakelijke lunch door het stadje gewandeld. Eerst naar de plaatselijke VVV die wat moeilijk te vinden was. Daardoor wel weer in gesprek gekomen met een Canadees gezin (vader, moeder en 20-jarige dochter) uit Edmonton. We kwamen aan de praat bij een landkaart waarop de toeristen kunnen aangeven uit welk land ze komen. Het meisje was ervan onder de indruk dat wij helemaal uit 'Holland' kwamen, maar we ontdekten dat het in afstand niets uitmaakt ... Edmonton ligt boven Jasper, 'in de buurt' van Vancouver. Verder gewandeld en verschillende mooie historische panden gezien, natuurlijk vooral weer van hout. Echt heel mooi.

Vervolgens via de noordkust van het eiland naar ons hotel gereden. Dat erg moeilijk te vinden was; de coordinaten die op onze voucher stonden en die we hadden ingevoerd in de navigatie brachten ons naar een plek die uiteindelijk op 20 km van het hotel bleek te liggen. Al met al heel wat kilometers gemaakt op dit eiland en ook hier zijn de wegen soms verschrikkelijk slecht. Kuilen, gaten, wel opgevuld, niet opgevuld, arme auto ... Uiteindelijk is alles goed gekomen en zijn we veilig aangeland in Ross Mill River Resort nabij Woodstock - hoewel deze site vindt dat we in St Anthony zijn. Heel bijzonder.