Welkom 2010!

Vrijdag 1 januari

Om 8.30 uur ging de wekker. Moeilijk om wakker te worden voor sommigen … Alles ingepakt, ontbeten en om 11.15 uur zat alles en iedereen in de auto. Het is René weer gelukt om de koffers in de kofferbak te proppen (zie foto). Vrij snel op de goede weg vanuit Secaucus (de voorstad waar ons hotel in ligt) de omgeving van New York te kunnen verlaten. De reis verliep voorspoedig. Mooi weer. Wel wat neerslag onderweg, wat lichte sneeuw. Lang niet zo erg als op de heenweg. Na zo’n twee uur rijden kwamen we weer langs de Pocono Mountains. Helaas niet om daar te stoppen …

Geluncht bij ‘Arby’s’, ook alweer zo’n fastfood keten maar volgens henzelf gezonder dan fastfood. Broodjes met ham in allerlei varianten. Ook weer lekker. Daarnaast een benzinestation/winkeltje en daar nog wat souvenirs gekocht.
Flink door kunnen rijden over de doorgaande wegen, de ‘Interstates’ maar het laatste stuk naar Indiana duurde lang. Het begon weer te sneeuwen en de wegen werden aardig wit. En kronkelig, veel hoogteverschillen. En het werd donker. Dus lastig rijden.

Om 18.30 uur waren we in Indiana. Maar … iets eerder al bedachten we dat we helemaal geen gegevens geprint/genoteerd hadden van het hotel waar we die nacht zouden slapen! We hadden in het huisje de boekingen gewijzigd: een nacht korter in New York/Secaucus en voor de nacht van vrijdag op zaterdag een hotel in Indiana geboekt – maar welk hotel? Ik wist bijna zeker dat het Holiday Inn was maar ja bijna is niet helemaal zeker. Handig he? En we hadden nergens een notitie gemaakt van een reserveringsnummer. Je zou denken dat we na die twee enerverende weken wat meer ervaring hadden met dit soort dingen… gelukkig ook hiervoor weer een oplossing: we zouden eerst naar de flat van Leonor rijden en daar kon zij dan inloggen op het draadloze IUP netwerk. Dat is gelukt en zo konden we de bevestigingsmail weer opzoeken. Het was inderdaad Holiday Inn en wel aan de Wayne Street. Nooit van gehoord, Leonor ook niet, maar die wist wel waar de meeste hotels waren te vinden. Met vereende krachten zijn we er gekomen. Onderweg Indiana bekeken (weliswaar in het donker) en gelukkig waren er wel wat eettentjes open want we moesten nog wel avondeten.

Bij het hotel aangekomen ingecheckt (Van der Bij kenden ze niet maar René wel) en met enkele koffers naar onze kamer. Mooi hotel! Een zwembad op een soort binnenplaats en daaromheen de kamers. Grote plannen om die avond nog te gaan zwemmen. Helaas mocht Lennart niet in zijn eentje zwemmen want ‘children under 18’ moesten begeleid worden door een volwassene. Ach toch. Wat nog mooier was: het hotel had een restaurant en daar konden we nog eten die avond. Hebben we maar gedaan, dan hoefden we niet weer in de auto. Lekker gegeten! Echt een aanrader en voor herhaling vatbaar. Maar … wat moet je nu met een hotel in Indiana als je dochter daar straks niet meer studeert?

De meisjes hadden gekozen voor de zalm met french fries, de heren voor Center Chopped Pork met french fries en ik voor de pasta (penne) met champignons en kip en knoflook. Erg lekker. Ook nog een toetje gehad: Leonor en Lennart lava cake (chocoladecake met warme chocoladesiroop erin) en René en ik deegrolletjes met daarin appel, kaneel en kwark. Anouk had niets gekozen maar zat toch smachtend naar die deegrolletjes te kijken. Dus – zo zijn wij – hebben wij haar allebei één zo’n rol aangeboden en daar heeft zij ook lekker van gesmuld. Toen waren wij allemaal erg vol.

Naar de kamer en daar koffie gedronken. Toch maar niet meer gezwommen met die volle magen. De kids gingen allemaal het internet op met hun eigen laptop. Om 22.30 uur lagen René en ik in bed, we waren erg moe van die hele dag autorijden. Lennart ook al vrij snel daarna, de meisjes zijn met de laptops op de binnenplaats gaan zitten, nog even genieten van hun laatste avond samen.